Przedstawienia musicaloweミュージカル公演

I stało się! Po latach czekania z utęsknieniem na choćby wzmiankę o jakiejkolwiek nowej produkcji spod znaku „Sera Myu”, dostaliśmy nowy, całkowicie zremasterowany, bliski mandze musical o wdzięcznej nazwie „La Reconquista”. Całkiem nowy, gdyż jedyne co ma ze starym wspólnego, to postaci. Nie pozostała nawet żadna z piosenek, które, jak wiadomo, były jednym ze znaków firmowych „Sera Myu”. Wystartował z całkiem nowej stopy, i choć każdy fan liczył na przynajmniej jedną rzecz łączącą go ze starym, musi obejść się smakiem. Nie zmienia to jednak faktu, iż produkcja zachwyca pod każdym względem. Zacznijmy od dość dokładnego odwzorowania pierwszej serii mangi „Czarodziejki z Księżyca”. Istotne jest to z tego względu, że poprzednia jego wersja z 1993 roku była tylko alternatywnym przedstawieniem historii Pięknych Wojowniczek i z mangą wspólnego miała tylko bohaterów i nic więcej. Tutaj natomiast mamy nawet pokazany bal w Królestwie Księżycowym, wojowniczki w strojach księżniczek czy też Święte Ostrze.

Do tego dochodzi zupełnie nowa ścieżka dźwiękowa; nie ostało się nawet słynne 『ラ・ソウルジャー』 «La Soldier», które to nieustannie towarzyszyło nam przez ponad dziesięć lat. Co więcej, kostiumy i peruki wojowniczek uległy drastycznej zmianie, na plus, oczywiście, pomijając Ami, która wygląda, jakby dopiero wstała z łóżka.

Role męskie zostały obsadzone wyłącznie przez kobiety. Osobiście, gdy dowiedziałam się, że Mamoru vel Tuxedo będzie grany przez kobietę, nie byłam z tego powodu zbyt szczęśliwa. A co z generałami, zapytacie, ze starego „Sera Myu”… Yūka Asami grała już Jadeite, Miki Kawasaki — Kunzite, więc różnicy wielkiej tu nie powinno być. Jednak Yūga-sama, śmiem twierdzić, pokonała większość Mamorków ze starej wersji.

Kolejnym niewiadomym tej odsłony jest Lemurowa Baba. Niektórzy sądzili, że będzie ona miłym dodatkiem z czwartej serii. Nic bardziej błędnego. Nie wiąże się z nią w żaden sposób. Po prostu musieli nazwać jakoś dowódczynię potworów i padło na „Lemurową Babę”. No, może jedyną rzeczą jest to, że wspomina o serii R, S i SS i tyle.

Pojawia się Królowa Serenity (z dziwnymi skrzydełkami). Postać ta wzbudzała moje mieszane uczucia, jednak wyszło całkiem nieźle i zabawnie nawet.

Co do samej obsady, to po owych dość mieszanych odczuciach pozostało jedynie wspomnienie. Dobór aktorek okazał się trafiony w 100%. Wszystkie dziewczyny odwzorowały w sposób idealny wręcz swoje mangowe postaci. I, fakt faktem, brakuje mi mężczyzn, jednak wszystkie role zostały udźwignięte.

A teraz przyjrzyjmy się samemu musicalowi.

Na sam początek Królowa Beryl [クイン・ベリル Queen Beryl] wita widzów, zachęca do oglądania tudzież zapowiada, żeby do momentu, kiedy wyjdzie na scenę / skończy się przedstawienie, pozostali na miejscach. Przestrzega też, że zamierza odebrać Srebrny Kryształ i zniszczyć Wojowniczki.

Utwór 『オーバーチュアー～ウェルカム！トゥ　ザ　ゲームショー！』 «Overture ~ Welcome! To the game show!» rozpoczyna przedstawienie, gdzie Lemury [レムレスたち Lemures] i Lemurowa Baba [レムレスバーバー Lemures Baba] witają się z widownią. Na scenę wbiegają dziewczyny, które zaczynają grać w gry zręcznościowe. I tak Rei gra w bijatykę, Mako zajmuje się uderzaniem w worek bokserski, Ami zaś gra w tetrisa. Oczywiście każda zdobywa wysoki wynik. Minako zainteresowała się natomiast aplikacją, Usagi zaś zgrywa ją na smartfon Ami. Baba prezentuje najnowszą grę o tytule „Pandemic 4” wzorowaną na boysbandzie o tejże samie nazwie. Po chwili pojawiają się chłopcy z zespołu i zaczynają śpiewać 『イロージョンボーイ』 «Erosion boy».

[Trzeba przyznać, że dziewczyny w roli Generałów wypadły całkiem nieźle. Ich ruchy, głosy i zachowanie jest bardzo przekonujące. Zupełnie, jakby oglądało się któreś z przedstawień rewii Takaradzuka [jap. 宝塚歌劇団 Takaradzuka kagekidan].]

Kiedy kończą śpiewać, każdy z nich się przedstawia, a i Usagi wita się, jakby była jednym z nich. Każda z dziewczyn dostaje kopię gry, a Baba oferuje im potem słodką przekąskę. Mężczyźni domyślili się, że to nie kto inny jak Wojowniczki. Chwilę potem pojawia się Królowa Beryl, która śpiewając 『復活！悲劇の女王』 «Fukkatsu! Higeki no joō», przedstawia swoją historię, a także opowiada krótko o dawnych czasach i wielkiej tragedii, jaka miała miejsce dawno temu. Ujawnia także, iż ma zamiar zgładzić Wojowniczki, odebrać im Srebrny Kryształ, odbudować Królestwo Ciemności [ダーク・キングダム Dark Kingdom] i pogrążyć świat w ciemności. Rozkazuje odnaleźć kamień Czterem Generałom [四天王 Four Generals], by potem przekazać go „jej”, po czym odchodzi.

Następna scena to randka Usagi i Mamoru, podczas której para gra w łapanie piłki. Usagi jak zwykle nie rozumie, o co chodzi, jednak jest gotowa się poświęcić z miłości i spróbować wszystkiego, co lubi jej ukochany — innymi słowy, użyć metody prób i błędów. Kilka razy udaje jej się nawet złapać piłkę.

[W wersji, którą ja opisuje, Satomi tak niefortunnie rzuca piłkę, że Yūga nie może jej złapać i ląduje ona na widowni.]

W 『願い』 «Negai» Usagi między innymi prosi Mamorka pozwolić jej położyć się na kolanach tudzież kupić jej lody. Niestety jest on nieugięty i nalega, by ta wzięła na poważnie ich treningi. Ona jednak nie jest w stanie zrozumieć zamiłowania ukochanego do tej gry i, gdy upada na ziemię z braku sił, oznajmia mu, że grała w nocy w dziewczęcą grę, która jest symulacją romansu pomiędzy chłopakiem a dziewczyną i dostała ja z salonu gier od super przystojnych facetów. Tym razem Mamoru ma problem ze zrozumieniem swej umiłowanej, co słysząc, Usagi, rzecz jasna, odpowiada mu, że on jest po prostu zazdrosny. Chłopak jedynie martwi się o jej zdrowie i to, że zaniedbuje ona swoje obowiązki jako Wojowniczki, i gdyby go zabrakło albo przeszedłby na linię wroga, musi ona wierzyć w siebie i walczyć z całych sił. Usagi, jak to ma w zwyczaju, podczas takich tyrad zasypia. Chwilę później pojawiają się dziewczyny i proszą ją oddać im ową grę, bowiem jest ewidentnie dziełem wroga i nie po to inwigilowały salon gier, by teraz Usagi wpadała w ich sidła. Dziewczyna, zdenerwowana na przyjaciółki i chłopka, wybiega, gdy nagle na scenie pojawia się zespół Pandemic 4 [パンデミック４ Pandemic 4], adorując dziewczyny. Każda z nich wpada w zachwyt, jedynie Ami czuje się nieswojo, gdyż, jak twierdzi, posiadanie chłopaka jest u niej na 30 miejscu. Mimo to wszystkie włącznie z nią udają się na randki.

Pojawia się Usagi, która zdziwiona, że koleżanki, nawet biedna Ami, tak szybko dały się omamić facetom, zaczyna swój monolog. Po chwili wkracza Lemurowa Baba, która opowiada o jej kłótni z Królową Beryl, a Usagi zwierza się, że pokłóciła się z Mamoru przez grę, w którą grała całą noc. Na co ukontentowana Baba przywołuje swoich podwładnych i atakuje Usę. Ta próbuje się przemienić, jednak z wyczerpania nie jest w stanie tego dokonać. Na ratunek jej przybywa Tuxedo.

[Yūga-sama jest taka cool jako Tuxedo! Aż ciarki przechodzą po plecach. Od widowni dostaje zasypana oklaskami jak żadna z dziewczyn.]

Tuxedo przegania demony, swoją mocą wydobywa z ziemi energię i ładuje akumulator w Usagi.

Po chwili widzimy na widowni przemienione Wojowniczki, które przystępują do natarcia na wrogów. Ci, pełni zdziwienia, że dziewczyny ich przejrzały, zaczynają z nimi walczyć. Na szczęście Wojowniczki są silniejsze i wróg zmuszony jest do wycofania się. Jednak w drużynie czarodziejek zabrakło Ami, która jako jedyna przejrzała wroga i doprowadziła je do salonu gier.

Kolejna scena pokazuje Ami i Zoisite na randce grających w grę słów. Gdy słyszymy grzmoty, Zoi biegnie przynieść parasol, a pozostawiona sama Ami zaczyna zastanawiać się, co to za uczucie ją dopadło. Słyszymy 『メモリーデュオ』 «Memory duo», w którym oboje śpiewają o rozterkach miłosnych. W międzyczasie Ami radzi się gry, jednak ta w niczym jej nie pomaga. Gdy Zoi przynosi jej parasol, pojawiają się pozostali Generałowie, chcąc porwać Ami. Kiedy ta próbuje się przemienić, zostaje zaatakowana przez Kunzite. Na szczęście pojawia Czarodziejka z Księżyca. Śpiewa 『揃い踏み！！白月５人女』 «Soroi-bumi!! Shirotsuki 5-nin onna», i wkrótce na miejsce przybywają Mars, Jowisz i Wenus.

Generałowie chcą uciec z Ami, jednak Czarodziejki starają się ich zatrzymać. Robią to z marnym skutkiem, ale na ratunek przychodzi im Tuxedo. Gdy wrogowie się mu przedstawiają, ten przypomina sobie imię czwartego generała, co wprawia pozostałych w konsternację. Pojawia się Beryl, która zawiadomiona przez Babę, natychmiast postanowiła zobaczyć ukochanego. Oświadcza mu, że jeśli nie życzy sobie, by Ami skończyła jako ofiara dla ich wielkiego władcy, musi się odejść wraz z nią. Usagi nie jest tym zachwycona i nie pozwala mu iść, jednak ten prosi ją o zaufanie mu i odchodzi. Ostrzega także Beryl, żeby nie krzywdziła Wojowniczek, ta jednak nie zamierza jej słuchać i atakuje wszystkich wokoło. Babie udaje się ją uspokoić i żąda, by Wojowniczki oddały jej Srebrny Kryształ, w przeciwnym wypadku Ami zginie. Beryl jednakże nie chce krzywdzić ich teraz, bowiem zawarła z Tuxedo układ. Skonsternowani Generałowie odchodzą, czyni to też Baba.

Po ich zniknięciu Usagi przeżywa całą sytuację, a jej przyjaciółki starają się ją pocieszyć. Następnie słyszymy tajemniczy głos. Posiadaczką jego jest Królowa Serenity [クイーン・セレニティ Queen Serenity], która przybyła jako duch, żeby poprzez piosenkę (『月への階段』 «Tsuki he no kaidan») przenieść Wojowniczki na Księżyc i opowiedzieć im o ich przeszłości. Czarodziejki dzięki niej odzyskują siły i postanawiają się przenieść do Srebrnego Tysiąclecia [シルバー・ミレニアム Silver Millennium], żeby poznać całą prawdę i samą królową.

Kolejna scena usytuowana jest w siedzibie Królestwa Ciemności, gdzie widzimy nieprzytomnego Mamoru w stroju Endymiona, a także Beryl wraz z Generałami. Beryl rozkazuje Zoisite pochwycić Wojowniczki, jak tylko te przybędą ze Srebrnym Kryształem, a pozostali Generałowie zastanawiają się nad tym, skąd Tuxedo znał imię czwartego z nich, czy Zoi ich nie zdradził tudzież w jaki dziwny sposób omdlenie Mamoru związane jest z ich imionami. Zoi przychodzi zobaczyć Ami i powiedzieć jej, że nie zamierza z nią walczyć. Następnie Generałowie kwestionują lojalność względem Beryl, a ta, widząc ich niepewność, wyjaśnia, iż Mamoru to Książę Endymionem [プリンス・エンディミオン Prince Endymion], spadkobierca tronu Ziemi, ona zaś wonczas była jego królową. Skończywszy, razi ich dawką ciemnej energii i oznajmia, że ilekroć się odrodzą, zawsze będą jej służyć. Słyszymy głos Metalii [メタリア Metalia], która chce jak najszybciej posiąść Srebrny Kryształ, by wreszcie zagarnąć całą Ziemię.

Widzimy Usagi samotną bez dziewczyn, które po chwili się znowu pojawiają i besztają ja. Usagi odnajduje Święte Ostrze w skale, a głos Serenity oznajmia, że Wojowniczki muszą je wyciągnąć. Udaje się to Mako. Po chwili pojawia się Królowa Serenity, która, zaklęta w świętym mieczu, czekała na tę chwilę.

[Równolegle będą odbywać się 3 sceny: na Księżycu, w Królestwie Ciemności oraz z Ami i Zoisite.]

Królowa wyjawia, że Czarodziejka z Księżyca to jej córka, i że wówczas mieszkały oni na Księżycu, dopóki straszliwy meteoryt zwany Metalią nie spadł z nieba i nie zapragnął Ziemi i Srebrnego Kryształu dla siebie. Opętał on jedną z rodziny królewskiej i ruszył na Księżyc. Królowa Beryl mówi o tym samym Endymionowi, i o tym, że Księżniczka Serenity [プリンセスセレニティ Princess Serenity] odebrała jej ukochanego. Królowa Serenity zaklęła Metalię i zapieczętowała Beryl. Jednak była zbyt słaba i nie udało jej się to do końca. Obie zostały wskrzeszone ponownie i teraz szykują się na wojnę. Ami, która nadal przebywa w zamknięciu, również czuje, że coś się zbliża. Usagi jednak nie jest gotowa na walkę — nie jest wystarczająco silna. Dziewczyny starają się dodać jej otuchy, a jej matka dodaje, że dzięki mocy Srebrnego Kryształu i swojego serca będzie w stanie pokonać Metalię. Po czym zwraca się do każdej Wojowniczki z osobna z prośbą, by te wspierały jej córkę. Dzięki temu, że odrodziły się ponownie, będą mogły odbudować Księżycowe Królestwo i aby tego dokonać, należy użyć miecza. Energia królowej jest na wyczerpaniu i ta po chwili znika. Następnie Usa przypomina sobie słowa Mamoru proszącego ją, by ta była silna. Dziewczyny dodają jej otuchy. Śpiewają 『セーラーバトル　－Ｌａ　Ｒｅｃｏｎｑｕｉｓｔａ－』 «Sailor Battle — La Reconquista —». Chwilę potem widzimy Endymiona, który dzięki mocy Metalii odradza się dla Królestwa Ciemności.

Koniec aktu pierwszego.

Akt drugi rozpoczyna scena w Królestwie Księżycowym. Widzimy Wojowniczki i Księżniczkę Serenity szykujące się do zbliżającego się tego dnia balu. Serenity lata wokół zrozpaczona, iż nie może znaleźć odpowiedniej sukienki — Książę Endymion wszak ma przyjść do niej lada moment. Na szczęście znajduje się odpowiednia, znana z mangi i anime, suknia.

Na scenę wkracza Endymion wspólnie z Generałami. Zapytuje o Serenity, a także dręczy biednego Zoisite, by ten wreszcie wyznał swoje uczucia Czarodziejce z Merkurego. Pojawia się księżniczka. Uradowana pada w ramiona księcia. Zaczynają tańczyć walca.

[W jednym z wywiadów przeprowadzonych przed rozpoczęciem musicalu, Yūga-sama wyznała, że przy każdej scenie z Satomi, ta robiła się zawsze czerwona na twarzy. Nietrudno domyślić się dlaczego. Podobno inne dziewczyny, obserwując je obie, również miały wypieki na twarzy.]

Wszyscy schodzą ze sceny; zostają jedynie Zoisite i Księżniczka Merkurego. Zoi powiadamia ją, że Królowa Beryl okazała się pod złym wpływem Metalii i zamierza napaść na Księżyc. Prawdopodobnie pozostali Generałowie także są pod jej władzą, książę zaś nie ma o niczym pojęcia. Prosi, aby ta jak najszybciej powiedziała o tym wszystkim Serenity. Po jego pożegnaniu się z Księżniczką Merkurego na scenę wbiegają pozostali Generałowie i zabijają Zoisite. W oddali słychać odgłosy walki. Na scenę wchodzą Wojowniczki z Endymionem i królową. Pojawia się też sama Beryl. Książę apeluje do jej zdrowego rozsądku, by zostawiła ludzi z Księżyca w spokoju. Ona jednak nie ma zamiaru go słuchać. Pragnie bowiem odwetu na księżniczce za ukradzioną miłość i zdobyć dla siebie Srebrny Kryształ. Endymion jeszcze próbuje z nią rozmawiać, jednak Beryl pozostaje nieugięta. Każe swoim poplecznikom zacząć natarcie. Gdy próbuje zabić Serenity, na jej drodze staje Endymion i na siebie przyjmuje cios. Zrozpaczona księżniczka odbiera sobie życie — nie wyobraża bowiem sobie dalszego życia bez ukochanego.

Królowa Serenity, nie mogąc pogodzić się z tym, co się właśnie wydarzyło, postanawia zapieczętować zło, i ostatkiem sił rzucić czar na ludzi z Księżyca, by ci odrodzili się w przyszłości.

Słychać głos Wojowniczek, które przypomniały już sobie wszystko z ich poprzedniego wcielenia.

Na scenie pojawia się Rei w stroju kapłanki. Dołącza do niej Minako, powiadamiając, że Usagi odpoczywa zamknięta w pokoju. Rei chce wyruszyć do siedziby Królestwa Ciemności i walczyć bez koleżanki, w ten sposób także zapewniając, żeby w ręce wroga nie wpadł Srebrny Kryształ. Pojawia się także Mako i wszystkie razem wyruszają do walki.

Widzimy Beryl, która przygotowuje się do swojego ślubu z Endymionem. Gdy nowożeńcy zajęci są tańcem, Zoisite uwalnia Ami. Na nieszczęście zostaje zdemaskowany i ponownie uśmiercony. Kunzite oddaje Beryl pozostałości Generała w postaci klejnotu, ta zaś przekazuje go Endymionowi.

Sielankę przerywa im pojawienie się Wojowniczek. Na scenę wbiegają, Mars, Wenus i Jowisz, a chwilę potem Księżyc i Merkury.

Wojowniczki pytają się Beryl o przyczynę jej odrodzenia się, lecz ta sama nie jest w stanie powiedzieć. Wyjaśnia, że w zamian za Srebrny Kryształ Metalia obiecała jej Ziemię. Usagi prosi ją o opamiętanie się, bowiem wpadła w manipulację złego demona. Królowa nie życzy sobie jej słuchać. Zaczyna się walka. Na scenę wbiegają Generałowie. Merkury pyta ich, gdzie jest Zoisite. Dowiedziawszy się, że ten nie żyje, z rozpaczy przystępuje do natarcia.

Gdy Usagi pyta o Tuxedo, Beryl oznajmia, że ten jest już wiernym wojownikiem Królestwa Ciemności. Pojawia się sam Endymion. Wojowniczki przestrzegają czarodziejkę, by nie dała się zmanipulować ukochanemu, ta jednak nie jest w stanie z nim walczyć. Endymion próbuje dowiedzieć się, kto jest posiadaczem Srebrnego Kryształu. Gdy dowiaduje się, że Usagi go nie ma, chce ją zgładzić. Czarodziejka zaczyna płakać, a z jej łzy wyłania się Srebrny Kryształ. Endymion wnet się o niego upomina i, słysząc odmowę Czarodziejki, atakuje nią. Trwa zacięta walka, która, wydawać by się mogło, nie idzie po myśli Usagi. Jednak przypomina sobie w porę, co powiedział jej na randce Mamoru: „Gdy mnie zabraknie, lub gdy przejdę na linę wroga, musisz być silna i wierzyć w siebie. Takie jest moje życzenie”. Usagi nie waha się ani chwili i zabija ukochanego. Na pożegnanie mówi mu, iż ponownie się odrodzą i będą ze sobą żyć długo i szczęśliwie. Potem przeszywa się mieczem.

Pozostałe Czarodziejki pogrążają się w rozpaczy z powodu odejścia ukochanej osoby, nie mogąc pojąć, jak to wszystko mogło się powtórzyć. Generałowie tymczasem przypominają swojego dawnego władcę. Gdy Metalia rozkazuje Beryl odebrać Srebrny Kryształ, Kunzite, Nephrite i Jadeite starają się ją powstrzymać, by Wojowniczki mogły ochronić swoją księżniczkę. Dziewczyny chcą zapobiec pochłonięciu Mamoru i Usagi przez Metalię przy pomocy Czarodziejskiego Ataku Planetarnego, jednak nie są wystarczająco silne i para zostaje pożarta. Ostatkiem sił wypowiadają swoje zaklęcia przemiany, przywracając Usagi do życia. Gdy Czarodziejka z Księżyca budzi się, dowiaduje, że przyjaciółki oddały swoje życie, by ta mogła walczyć z Metalią, a one nie są wystarczająco silne. Po czym umierają, zostawiając Usagi samą.

Metalia próbuje pozbawić Wojowniczkę woli walki. Pragnie także, by ta wyzwoliła prawdziwą potęgę Srebrnego Kryształu.

Mamoru zostaje przywrócony do życia dzięki jak się okazuje, pomocy kryształu Zoisite.

Czarodziejka z Księżyca waha się — nie jest pewna, czy w jej siłach leży pokonanie tak potężnego wroga. Endymion dodaje jej otuchy. To się udaje, bowiem Usagi chwyta za miecz, który dzięki mocy Srebrnego Kryształu zaczyna świecić. W tle widać sam kryształ.

Okazuje się, że nie jest wystarczająco silna i nie może wykorzystać pełnej mocy kryształu. Na szczęście na pomoc przychodzą pozostałe Wojowniczki i dzięki temu prawdziwa moc artefaktu zostaje wyzwolona.

[W tym musicalu jest również scena, w której Satomi. Liny są tu bardzo widoczne — nie tak, jak to miało miejsce w poprzednich odsłonach.]

Metalia zostaje ostatecznie pokonana. Jest to jednak iście pyrrusowe zwycięstwo dla Usagi, bowiem zdaje sobie sprawę, że jej przyjaciółki nie żyją. Na szczęście dzięki mocy Srebrnego Kryształu Ami, Rei, Mako i Minako zostają wskrzeszone.

Pojawia się Królowa Serenity i dziękuje córce za wszystko, co zrobiła, a także prosi, by nie zapominała, że jest także zwykłą dziewczyną i że kryształ zawsze będzie znajdował się wewnątrz niej.

Na sam koniec dziewczyny udają się do domu.

Koniec.

Podczas wyjścia przed kurtynę [ang. curtain call] słyszymy raz jeszcze krótszą wersję 『Ｗｅ　ａｒｅ　ｔｈｅ　Ｐｒｅｔｔｙ　Ｇｕａｒｄｉａｎ』 «We are the Pretty Guardian», po czym dziewczyny zbiegają ze sceny i następuje wyjście całej obsady przed kurtynę z wersją instrumentalną tejże piosenki w tle.

Piosenka końcowa to 『ムーンライト伝説』 «Moonlight densetsu» w wykonaniu piątki Wojowniczek (do których potem przyłącza się Tuxedo, lecz tylko tanecznie).

大久保　聡美
Ōkubo Satomi

松浦　雅
Matsuura Miyabi

七木　奏音
Nanaki Kanon

高橋　ユウ
Takahashi Yū

坂田　しおり
Sakata Shiori

大和　悠河
Yamato Yūga

ジェイミー　夏樹
Jaimie Natsuki

初風　緑
Hatsukaze Midori

ルウト
Rūto

コロ
Koro

彩夏　涼
Saika Ryō

小松　美咲
Komatsu Misaki

新谷　真弓
Shintani Mayumi

レムレスたち
Lemury