Anime-komiksyアニマンガ

Z serii pierwszej wyszło 10 tomików obejmujących 30 z 46 odcinków (czyli 65% całości serii). Ogólnie rzecz biorąc, załapały się wszystkie kluczowe odcinki, które opowiadają o przebudzeniu się każdej Wojowniczki, pojawieniu się Tęczowych Kryształów i Srebrnego Kryształu oraz ostateczną walkę. Niemniej jednak brakuje niektórych ważnych odcinków, co wytworzyło pewne luki w narracji. Na przykład w komiksach nie znalazł się odc. 41, gdzie Czarodziejce z Księżyca udaje się na krótką uwolnić Mamoru spod wpływu Królestwa Ciemności, nim ponownie nie został porwany przez Królową Beryl i nie przeszedł ponownego, znacznie trwalszego prania mózgu. To dlatego nie pojawiał się w kolejnych kilku odcinkach i stąd w odc. 43 Kunzite, chcąc sprawić przykrość Czarodziejce z Księżyca, na swój sposób wyjaśnia, dlaczego to tak długo nie widziała swego ukochanego. W anime-komiksach odcinek ów występuje, ale odcinek z uzdrowieniem Mamoru już nie. Czytelnika czerpiącego swą wiedzę wyłącznie z takich komiksów może dziwić taka nagła nieobecność Mamoru i może on nie zrozumieć wyjaśnień Kunzite, dlaczego Endymion nie pojawiał się na polu bitwy.

Jeśli chodzi o oprawę tomików z tej serii, to pozostawia wiele do życzenia. Tło za kadrami odcinków w większości jest białe (czasami innego koloru, ale jednolitego, rzadko z małym obrazkiem). W rzeczywistości nie stanowi to jakiegoś poważnego mankamentu, lecz później pod tym względem tomiki staną się bardziej interesujące, a tło będzie znacznie lepiej komplementować nastrój wydarzeń z serii. W kwestii sposobu ułożenia kadrów też można znaleźć jedną wadę — czasami kadr pod względem wymiarów nie pasuje do tej przestrzeni, która jest dlań zarezerwowana przez autorów. Należało znaleźć jakieś wyjście z sytuacji, kiedy pozostawało duże puste pole. Podczas tworzenia tomików z pierwszej serii znaleziono nie najlepsze rozwiązanie. Wydaje się, że u autorów nie było możliwości dorysowania potrzebnego obrazu i puste miejsca po prostu wypełnili mniej lub bardziej nadającym się jednolitym kolorem.

Do niedociągnięć oprawy można jeszcze dodać w większości białe chmurki dialogowe. W następnych tomikach wykazują o wiele większą różnorodność pod względem zabarwienia. Jeśli natomiast chodzi o formatowanie tekstu, to można tylko powiedzieć, że kwestie wrogich postaci już nawet w tych tomikach są napisane inną czcionką, tworząc odpowiednie poczucie zagrożenia stwarzanego przez owe postaci.

Stron tytułowych każdego odcinka też jak na razie nie wykonano zbyt ładnie: albo wzięto jeden obraz, który słabo oddaje fabułę danego odcinka, albo wiele obrazów przycięto i zmontowano niekiedy w pokraczny sposób. Widać, iż pokąd co autorzy eksperymentują z układem stron. Znacznie łatwiej umieścić na takiej stronie 4–5 kadrów w kształcie prostokątnym, które na ogół lepiej dałyby do zrozumienia, o czym jest dany odcinek, niźli je jakoś dziwnie pokroić. Na szczęście wyraźnie widzimy postępy w tej kwestii, jeśli porównamy takie strony tytułowe z ich odpowiednikami w tomikach z serii trzeciej lub czwartej.

Na koniec warto rzec słowo o wyglądzie obwolut i okładek. Na pierwszym planie przedniej strony obwoluty umieszczony jest rysunek, a pod nim znajduje się jednolite tło wypełnione imionami bohaterów pojawiających się w danej historii. Na tylnej stronie po środku umieszczono malutki obramowany kadr z któregoś odcinka. Zdjąwszy obwolutę widzimy okładkę powtarzającą wygląd obwoluty z jedną tylko różnicą, iż w postaci jednokolorowej. W przypadku tomików z serii pierwszej kolorem tym jest róż. Osobliwy jest tutaj tom nr 9, na obwolucie którego widnieją dodatkowo krótkie profile pięciu Wojowniczek w jęz. angielskim. Z jakiegoś powodu nałożono je bezpośrednio na obrazki i tło, co uczyniło je niemalże niewidocznymi. Profili tych brak na jednobarwnej okładce. Jest jeszcze jeden ciekawy szczególik: przed ceną podaną na grzbiecie dwu pierwszych książek występuje litera „P” (skrót od angielskiego price), której w następnych tomikach już nie ma.

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

W 9 książkach z serii drugiej znalazło się 27 z 43 odcinków, co nam daje prawie 63% całości serii. Jednakże fabuła jest naświetlona gorzej niż w sezonie pierwszym. Powodem tego są dwie części fabularne, z których składa się niniejsza seria. O ile wydarzenia związane z Chibi-Usą i Czarnym Księżycem oddane były w miarę dobrze, to na części z Obcymi dość mocno zaoszczędzono — zawarto tylko 6 odcinków z 13. Nieobecne są odcinki, w których Wojowniczki otrzymują nowe moce i pojawia się Rycerz Księżycowej Poświaty (w wyniku czego okazuje się, że pojawia się w historii przypadkowo, a nie po tym, jak Usagi pokazała Mamoru swoje rysunki). Takie odcinki jak ten z opieką nad dzieciątkiem o imieniu Manami czy z przygodami Minako w przedszkolu nie załapały się do anime-komiksów.

Pod względem oprawy książek widać pewne postępy. Teraz tła stają się bardziej interesujące, takoż i chmurki tekstowe. Nawet same kadry umieszczane są w różny sposób w zależności od wydarzeń: teraz przynajmniej wspomnienia postaci można z łatwością odróżnić od głównej linii narracyjnej.

Obwoluta również zmieniła nieco swój wygląd: teraz rysunek na przedniej stronie umieszczany jest na tle okrążonym swoistą ramką, która także ma swoje tło. Ponadto niektóre elementy obrazu (np. włosy, części ubrań) wystają poza to wewnętrzne tło. Okładka powtarza wygląd obwoluty, ale znowuż tylko jednokolorowo — tym razem w odcieniach cyjanu.

Należy jeszcze wspomnieć o tomiku poświęconym pierwszemu filmowi kinowemu. Wykonano go bardziej jakościowo od pozostałych, przydzielono dlań również większą liczbę stron. Nie występują problemy z niekonsekwentnymi wymiarami kadrów, niespójną narracją i poprzestawianiem scen ani z przeczytaniem nazwisk twórców, które w pozostałych tomikach zlewają się z tłem. Również dzięki mistrzowskiej pracy ekipy rysowników filmu, grafika książki jest na wysokim poziomie.

Małym szczegółem godnym zauważenia jest to, iż tomiki poświęcone serii drugiej wydawane były z etykietą „Medialne książki Nakayoshi”, która zastąpiła „Hitowe książki Kōdansha”.

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

W książkach z serii trzeciej znalazło się 21 odcinków z 38, co nam daje 55% całości serii. Jako iż tomiki z niniejszego sezonu zawierają o wiele mniej odcinków niż ich poprzedniki, znowu wystąpiły pewne problemy z lukami w narracji (np. nie pokazano odcinka, w którym Kaolinite porywa Hotaru, co strasznie zmartwiło Chibi-Usę i stałą się przyczyną tego, że potem udała się do domu rodziny Tomoe i tam wpadła w pułapkę wroga). Niemniej jednak większość istotnych zdarzeń z odcinków, które do komiksów nie weszły, pojawiają się albo w postaci wspomnień albo nie pojawiają się w ogóle, lecz są wyjaśniane innymi wydarzeniami z odcinków obecnych. Dlatego też narracja książki jest mimo wszystko w miarę płynna.

Jeśli chodzi o kompozycję stron, to niniejszym tomikom nie ma nic do zarzucenia. Jeśli poprzednio sceny przedstawiano w postaci prostokątnych obramowanych kadrów, które następnie nakładano jeden na drugi jak cegły w murze, to teraz twórcy wykazują się większą inwencją twórczą: umieszczają część kadru w inny kadr, nadają mu ramkę w kształcie gwiazdy czy okręgu w zależności od tego, w jaki sposób chcieli naświetlić dane wydarzenie, itp. Kadry wspomnień otoczone są cienką różową ramką z zaokrąglonymi wierzchołkami. Pod względem formatowania tekstu sytuacja wygląda następująco: dla kwestyj wypowiadanych przez profesora Tomoe użyto takiej czcionki jak u Mędrca i Królowej Beryl w poprzednich seriach, natomiast pozostałe postaci zadowolić się muszą zwyczajną czcionką. Znacznie większą różnorodność pod względem kolorów tła i kształtów wykazują także same chmurki. Na przykład, dla oddania głosu Mimete przez mikrofon jako obramowania chmurek użyto nie zwykłej czarnej linii, a kilka grubych przecinających się niebieskich linij. Sam tekst także częściej widzimy w rożnych barwach, szczególnie podczas przemów i zaklęć Wojowniczek. Tła stron dość umiejętnie dostosowano do danych scen. Ogólnie rzecz biorąc, tego typu szczególiki czynią lekturę o wiele przyjemniejszą.

Co do rysunków na obwolutach, to tu zaszły dość istotne zmiany. Wcześniej taki rysunek przedstawiał postaci, które odgrywały jakąś rolę w danym odcinku, np. w tomie czwartym serii Classic mogliśmy ujrzeć Usagi, Naru, Gurio, Motokiego i Mamoru w centrum gier, w tomie szóstym serii R natomiast widnieje Czarodziejka z Plutona oraz Wrota Czasu i Przestrzeni. Przy czym Usagi / Czarodziejka z Księżyca jako główny bohaterka była obecna na każdym rysunku. Teraz na obwolutach każdego z siedmiu tomików umieszczono po jedną–dwie Wojowniczki: Księżyc, Merkury + Mars, Jowisz + Wenus, Uran + Neptun, Mały Księżyc + Pluton, Saturn, ponownie Księżyc. Jak widać, żadna Wojowniczka nie pojawia się dwukrotnie z wyjątkiem Super Czarodziejki z Księżyca, obecnej na obwolutach tomów pierwszego i siódmego. Postaci znajdują się na tle w kształcie zachmurzonego nieba, a u dołu widnieje nazwa serii. Grzbiety również doczekały się pewnych zmian: obecna jest inna czcionka, usunięto informację o cenie. Na tylnej stronie obwoluty teraz można ujrzeć króciutkie streszczenie zawartości książki, spis treści i ISBN. Ponieważ streszczenie tomiku przeniesiono z przedniego skrzydełka obwoluty na jej tylną stronę, miast niego na skrzydełku dodano kadr z odcinka.

Okładka tradycyjnie powtarza wygląd obwoluty, tym razem w kolorze czerwonym. Na tylnej stronie okładki brak jedynie kodów kreskowych, streszczenia, spisu treści, ceny i ISBN, natomiast u góry pojawia się napis „Książki anime”.

Ze względu na fakt, że tomiki z trzeciej serii wyszły znacznie później książki z drugiego sezonu oraz że wykonane są o wiele bardziej jakościowo, ich cena wzrosła — każdy egzemplarz zaczęto sprzedawać nie za 600, a za 860 jenów.

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Z serii czwartej wyszło 6 tomików obejmujących 17 odcinków z 39, co nam daje prawie 44% całości serii, czyli najmniejszy procent ze wszystkich czterech sezonów. Osobliwością jest też to, iż tomiki zaczęto wydawać jeszcze zanim się nie skończyła publikacja książek z serii trzeciej. Ostatni tom anime-komiksu z tej serii ukazał się już po zakończeniu serialu anime.

Większość tego, co było powiedziane o wyglądzie książek z serii trzeciej, można zastosować z powodzeniem do serii czwartej.

Jeśli chodzi o obrazki na obwolutach, to na nich tym razem widnieje Czarodziejka z Księżyca, następnie każda z Innerek, a na koniec Mała Czarodziejka z Księżyca wspólnie z Pegazem. Pod tymi wszystkimi postaciami znajduje się tło w formie pieczęci herbowej z podobizną Pegaza w środku i napisem „SAILORMOON SUPERS” dookoła. Kolor tej pieczęci jest tożsamy z wtórnymi kolorami mundurków odpowiedniej Wojowniczki (z wyjątkiem obu Czarodziejek z Księżyca). Na tylnej stronie obwoluty jedyna zmiana, która zaszła, to przestawienie miejscami obrazka i krótkiego streszczenia. Kolorystyka okładki jest niebieska.

Cena detaliczna tomików spadła z 860 do 680 jenów. Informacja o cenie powróciła na sam dół grzbietu książki.

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość

Zawartość