Przedstawienia musicaloweミュージカル公演

Niniejszy musical składa się tak naprawdę z dwóch części:

1. Część I [jap. 第１部 Dai-1-bu; ang. Part 1]. Różnego rodzaju pomniejsze przedstawienia (czas trwania: 40 min):
   • Kącik z orędziem od Autorki [jap. 先生からのメッセージコーナー Sensei kara no messēji kōnā; ang. Message Corner from the Author].
   • Kącik gości [jap. ゲストコーナー Gesuto kōnā; ang. Guest Corner]. Listę gości ob. poniżej.
   • Wymarzona wspólna rola [jap. 夢の共演 Yume no kyōen; ang. Dream Co-starring]. Przedsięwzięcie, podczas którego można było m.in. podjąć się dublażowego wyzwania z udziałem aktorów głosowych.
   • Minikoncert [jap. ミニコンサート Mini konsāto; ang. Mini Concert].
   • Turniej kwizowy (Kultowy turniej Czarodziejki z Księżyca) [jap. クイズ大会（セーラームーンカルト大会） Kuizu taikai (Sērā Mūn karuto taikai); ang. Quiz Tournament (Sailor Moon Cult Tournament)].
2. Część II: Inscenizacja musicalu Czarodziejki z Księżyca [jap. 第２部　セーラームーンミュージカルステージ Dai-2-bu: Sērā Mūn Myūjikaru sutēji; ang. Part 2: Sailor Moon Musical Stage]. Właściwy występ musicalowy (czas trwania: 60 min).

Jest rok 1993, rozpoczyna się nowa era nie tylko dla fanów „Czarodziejki z Księżyca”, ale również dla muzyki czy musicali. Oto 12 sierpnia tegoż roku startuje pierwsze przedstawienie o wdzięcznym tytule „Historia poboczna: Opowieść o odrodzeniu Królestwa Ciemności”.

Jest to nowe, oryginalne doświadczenie, które przez lata będzie bawić, wzruszać, a nawet przyprawiać o zawrót głowy.

Zaczynamy!

Widzimy dziewczyny śpiewające 『ミステリーさがし』 «Mystery sagashi», gdy nagle zapada mrok i czarna energia otacza je. Słychać głos Królowej Beryl [クイン・ベリル Queen Beryl] i Czterech Generałów [四天王 Four Generals], którzy, jak się okazuje, zostali wskrzeszeni do życia dzięki ludzkiej nienawiści i planują odbudować Królestwo Ciemności [ダーク・キングダム Dark Kingdom] tudzież zemścić się na Wojowniczkach. Następnie pojawiają się na scenie i atakują dziewczyny. Beryl ostrzega Usagi przed niechlubnym końcem jej, jej przyjaciół oraz całego świata. Wkrótce potem wróg znika, a na scenę o poranku wbiega zdenerwowana Luna.

[Ma tu miejsce personifikacja bohaterów Luny i Artemisa, pierwsza i zarazem ostatnia próba przedstawienia kotów w musicalu. Jedynym zwierzęciem, które pojawi się w późniejszych odsłonach, z prostego oczywiście powodu, jest Pegaz i to w innym wydaniu, ale nie o tym teraz.

Wiadomo, koty odgrywają bardzo ważną rolę w życiu bohaterek, jednakże ukazanie ich w ten sposób chyba nie do końca się sprawdza. Próba podjęta, ale spalona. Wracając jednak do musicalu…]

Zdenerwowana Luna woła Artemisa, który w tym czasie leniwie wyleguje się na skrzyni, lecz, otrzymawszy niepokojące informacje o nadchodzących kłopotach, spada(?) na cztery łapy, po czym oboje udają się na poszukiwanie dziewczyn.

Widzimy dziewczęta zachwycające się strojami kąpielowymi, poza Ami oczywiście, która to, jak zwykle zaczytana, nie podziela zbytniego entuzjazmu koleżanek.

Wchodzi dziwnie ubrana Usagi, która ziewa jak najęta i nie przejmuje się złośliwymi komentarzami przyjaciółek na temat jej spóźnienia. Całkowicie ocknąwszy się z ostatków snu, wyjaśnia, że Beryl i Generałowie pojawili się jej we śnie i z tego powodu wszyscy muszą mieć się na baczności. Jak się można było spodziewać, dziewczyny puszczają to mimo uszu, dobrze wiedząc o bujnej wyobraźni Usy, i przekonują ją, że to tylko nieprzyjemny sen.

Do dziewczyn dołącza pani Haruna Sakurada [桜田春奈 Sakurada Haruna] i oznajmia o swym zamiarze jechać wspólnie z nimi na wakacje za granicę. Wszystkie na myśl o wakacjach zaczynają ochoczo śpiewać 『夏をしましょうバケイション』 «Natsu wo shimashō vacation», jednakże dziwne [może nazbyt seksowne raczej] zachowanie pani nauczycielki wzbudza niepokój u Rei i ta konfrontuje podejrzaną. Haruna [jak na dorosłą osobę przystało] zaczyna płakać, a reszta przyjaciółek staje w jej obronie. Rei wykonuje Przepadnij, Zły Duchu!, co powoduje przemianę Haruny w demonicę Mannegin [妖魔マナギン Demon Mannegin]. Demon wnet przywołuje swój oddział pomniejszych demonów i nakazuje mu pozbawić Wojowniczki energii i odebrać Srebrny Kryształ. Usagi zostaje bezpośrednio zaatakowana, a dziewczyny, chcąc jej pomóc, próbują się przemienić w Wojowniczki, jednakże działania demona udaremniają im tę czynność. Ale… na ratunek przychodzi Tuxedo (z przeraźliwie olbrzymimi okularami), wykonując utwór 『バラの秘密』 «Bara no himitsu». Usagi mu wtóruje, a demoniczne oddziały tańczą wokół jakby były pod zaklęciem… (cyrk).

Tuxedo znika, na scenę zaś wbiegają Luna i Artemis, którym wreszcie udało się dotrzeć do dziewcząt. Zawiadamiają, że zbliża się nowa bitwa tudzież próbują przebudzić u Usagi wspomnienia o jej dawnej postaci, Księżniczce Serenity, i jej ówczesnym ukochanym, Księciu Endymionie. Anza Ōyama opuszcza scenę, by przebrać się za księżniczkę, a koty tymczasem opowiadają o zakazanej miłości między ludźmi z Księżyca i Ziemi — Serenity i Endymiona tudzież Merkurego, Marsa, Jowisza i Wenus wspólnie z Jadeite [ジェダイト Jadeite], Nephrite [ネフライト Nephrite], Zoisite [ゾイサイト Zoisite] i Kunzite [クンツァイト Kunzite].

Na scenie pojawiają się Serenity i Endymion śpiewający 『ワルツに恋をのせて』 «Waltz ni koi wo nosete».

[Jakkolwiek byśmy chcieli pozytywnie ocenić sukienkę księżniczki, z przykrością stwierdzić muszę, iż był to najgorszy kostium w całym musicalu. O ile nieudanych kostiumów było tu wiele, zaczynając od strojów czarodziejek, peruk, olbrzymiego berła, kostiumu Endymiona itp., o tyle nie mogę tej sukni w żaden sposób wybronić. Przepraszam.]

Podczas wykonywania piosenki na scenę wbiegają Innerki i Generałowie, tańcząc wspólnie walca.

Endymion i Serenity całują się, lecz sielankę przerywają im nagle pojawiające się koty z wiadomością, że Księżyc został zaatakowany przez Beryl i jej popleczników, którzy chcą zdobyć Srebrny Kryształ i zniszczyć wszystko. Endymion chce ruszyć do boju i wzywa swoich Generałów ku pomocy, lecz ci, będąc już pod wpływem złej królowej, atakują Wojowniczki. Pojawia się wreszcie sama Beryl, potwierdzając wcześniejsze słowa kotów.

Luna i Artemis szukają Usagi, która gdzieś zniknęła, nie mogąc znieść przykrych wspomnień z dawnej przeszłości. Oświadczają, że przypomniała ona sobie o Endymionie i ich wspólnej przeszłości, lecz mają obawy, iż nie do końca pamięta o Beryl i o tym, co się wydarzyło na Księżycu. Próbują zebrać Wojowniczki i wymyślić plan pokonania wskrzeszonego Królestwa Ciemności.

Tymczasem Ami, Rei, Makoto i Minako, niezadowolone z wydarzeń z centrum handlowego, próbują wszystko sobie poukładać i obmyślić plan działań, gdy na scenę wchodzi Usagi, której także cała sytuacja nie za bardzo odpowiada, oznajmiając o swej chęci udania się nad morze. Przyjaciółki próbują jej to wyperswadować, gdy na scenę wbiega młodzieniec o imieniu Saitō Kun [斉藤訓 Kun Saitō], w którym to podkochuje się Minako. Wszystkie próbują skłonić Minę do wyznania swoich uczuć względem kolegi ze szkoły, po czym chowają się za ławkę i, podsłuchując, starają się również dodać jej otuchy. Zapytana przez Saitō, czy ma kogoś, kogo darzy uczuciem, w piosence 『並木道の恋』 «Nakamichi no koi» Minako wyjawia, kto był jej pierwszą miłością, którą okazuje się być właśnie ów chłopak. Uczucie to okazuje się być odwzajemnione.

Saitō proponuje jej randkę w parku rozrywki, po czym oboje znikają za sceną. Dziewczyny, oczywiście, nie mogą tak tego zostawić przypadkowi i ruszają za nimi do wesołego miasteczka.

Podczas gdy Saitō i Mina zastanawiają się, co będą robić, na scenę przywołane zostają przez nią Ami, Mako i Rei, których obecność nie została niezauważona. One przepraszają, a chłopak, widząc okazję, przedstawia im swoich kolegów z kółka gimnastycznego. Panowie mają wręcz cudowne imiona: Uczeń A, B i C i, rzecz jasna, od dawna podkochują się w Ami, Mako i Rei. Cztery pary zaczynają śpiewać 『最強のカップル軍団』 «Saikyō no Couple Gundan», zostawiając zrozpaczoną Usagi bez partnera.

Chłopcy zaciągają dziewczęta do budki z przepowiedniami. Usagi znowuż zostaje sama. Smarka i wyrzuca chusteczkę, która ląduje wprost na twarz Mamoru. Ten, jak to ma w zwyczaju, nazywa ją Księżycową Pyzą. Obrażona Usagi wpada w płacz, Mamoru zaś usiłuje ją pocieszyć i obiecuje, że zabierze ją nad morze… pod warunkiem, że ta odrobi swoje zadania domowe. Usagi, ponownie ze złami w oczach, wybiega, za nią Mamoru, na scenę zaś wchodzą koty, którzy próbują odszukać dziewczyny w tłumie ludzi odwiedzających park.

Artemis narzeka na kobiecą lekkomyślność — poszły do wesołego miasteczka, gdy na zewnątrz grasuje wróg. Jednakże Luna rozumie pragnienia dziewcząt do udania się na wakacje. Na dokładkę śpiewa mu piosenkę 『女の子の真相』 «Onna no ko shinsō», która jest niezmiernie dziwna, a jej tekst opowiada między innymi o tym, że to, co dziewczyn różni od chłopców, to jeden chromosom.

Następnie koty wybiegają, by powrócić do poszukiwań dziewczyn.

Przenosimy się z powrotem do wesołego miasteczka. Można zobaczyć Ami, Rei, Mako, Minako, Saitō i uczniów A, B i C przez chwilę na widowni. Dobiegają do budki z przepowiedniami, gdzie wróżbiarz początkowo oferuje im wgląd do ich przyszłości, lecz później oznajmia, iż zostaną zamrożeni i pogrążeni w ciemności. Tym wróżbiarzem jest nikt inny jak tylko sama Królowa Beryl, która wygłasza ponownie swój plan zagłady, objaśnia o swej zdolności kontrolowania ludzi niczym lalkami i przystępuje do wykorzystania tejże mocy przeciwko dziewczynom. Te proszą o pomoc Saitō i jego kolegów. Jednakże okazują się oni być Generałami i stają po stronie Beryl.

Z widowni wbiegają koty, prosząc Usagi, by ta nie oddawała Srebrnego Kryształu. Oni również zostają zaatakowani. Lecz tu pojawia się Tuxedo i w ostatniej chwili ratuje życie Usie. Zaczyna walkę z Generałami i ponownie przyzwanymi demonicznymi oddziałami Mannegin, lecz pada dźgnięty berłem Królowej Beryl i zostaje pojmany. Królowa daje dziewczynie ultimatum. Jeśli chce odzyskać ukochanego, ma przynieść Kryształ do siedziby Królestwa Ciemności.

Gdy wróg odchodzi, Wojowniczki i koty podejmują decyzję udania się do Punktu D [Ｄポイント D Point], w którym znajduje się owa siedziba. Następnie wszyscy zaczynają śpiewać utwór 『セーラーＷａｒ！』 «Sailor War!».

Scena rozpoczyna się widokiem ukrzyżowanego Mamoru, a Beryl, Generałowie i D.D. Girls [Ｄ．Ｄ．ガールズ D.D. Girls] śpiewają 『闇こそ美しい』 «Yami koso utsukushii», czyli o tym, jak to pogrążą cały świat w ciemności.

[Następna scena to kolejna porcja radości. Beryl ubrana jest w swoją suknię, niestety dołączony ma do tego wieniec choinkowy! Ładna sukienka zniszczona w ten sposób nie wróży niczym dobrym. :P]

Widzimy Kunzite znęcającego się nad Mamoru. Beryl pyta go, czy Tuxedo jeszcze żyje i ostrzega również, by ten nie kończył swojego dzieła, gdyż jest tylko wabikiem na Wojowniczki i ma zostać jej przyszłym małżonkiem.

Tymczasem dziewczęta przybywają na miejsce przeznaczenia. Słyszymy kolejno zaklęcia przemiany: Potęgo Merkurego, przemień mnie!, Potęgo Marsa, przemień mnie!, Potęgo Jowisza, przemień mnie!, Potęgo Wenus, przemień mnie!, Potęgo Księżycowego Kryształu, przemień mnie! Dziewczyny zjawiają się na scenie tudzież oznajmiają, że nie wybaczą złym ich niecnych czynów i ukarzą ich srogo w imieniu Księżyca. Następnie zbiegają ze schodów i atakują wroga tańcem. D.D. Girls szybko zostają zgładzone. Usagi osobiście rusza na Beryl, jednakże ta ucieka. Widząc swoją szansę, Usagi uwalnia Mamoru. Dziewczyny natomiast próbują walczyć z Generałami, jednak zostają pokonane.

[W scenie tej pokazane są poszczególne ataki Czarodziejek. I tak Mars — Płonąca Mandala!, gdzie widzimy, jak ogień wychodzi z jej dłoni, co jest pierwszym tak skonstruowanym atakiem bohaterki, ale nie ostatnim na szczęście, gdyż w kolejnych odsłonach również będziemy mogli podziwiać to cudo; Jowisz — Iskrzące Szerokie Napięcie!, który zostaje ukazany jako gra zielonych świateł, Merkury — Błyszcząca Wodna Iluzja!, co przedstawia sobą bąbelki, bardzo dużo bąbelków, Wenus — Wenusjański Łańcuch Miłości!, który jest grą świateł.]

Po każdym ataku Czarodziejki padają z rąk Generałów i umierają. Jedynie Wenus udaje się na chwilę przywrócić Kunzite do jego dawnej postaci, lecz niestety nie może całkowicie się uwolnić od złego wpływy Beryl i atakuje ponownie. Ostatkiem sił jednak wypowiada swoje zaklęcie atakujące i umiera.

Mamoru, odzyskawszy przytomność, próbuje namówić Usagi, by zostawiła go, wróciła do domu i żyła własnym życiem. Ta jednak nie chce go słuchać, a gdy na scenę wchodzi Beryl i próbuje ją zgładzić, Tuxedo zasłania dziewczynę własnym ciałem i umiera. Jeszcze chwilę przed przeprasza, że nie mógł dotrzymać obietnicy o pójściu nad morze, którą złożył jej nie tak dawno.

[Pomijając strój Beryl, do tego zestawu dołączyć teraz trzeba ogromną laskę à la Baba Jaga, bo innego słowa na to nie ma. Wiem, wiem, czepiam się szczegółów, jednak można było trochę zmniejszyć i wyszczuplić i nie byłoby problemu, a tu takie wielkie coś się pojawia i wprawia w konsternację.

Na widowni słychać płacz dzieci. Śmiem twierdzić, że ta scena była tego powodem.]

Luna i Artemis obserwują wciąż rosnące czarne cienie na Słońcu, wróżąc rychły koniec Ziemi. Luna postanawia udać się do Punktu D, ale Artemis ją powstrzymuje, twierdząc, że już na to za późno.

Beryl raduje się swoim zwycięstwem oraz perspektywą pogrążenia świata w ciemności, Usagi zaś nad ciałem Mamoru słyszy głosy zmarłych przyjaciółek, które opowiadają o wakacjach, i o tym, że chcą zobaczyć znowu tę ukochaną osobę. Niestety był to wytwór wyobraźni i, uświadomiwszy to sobie, postanawia walczyć z Beryl. Królowa próbuje zniszczyć psychicznie Usagi, twierdząc, iż świat jest w swej istocie okrutnym i strasznym miejscem, dlatego też mogła ona zebrać tyle ciemnej energii.

Czarodziejka z Księżyca jednak tak łatwo się nie poddaje. Postanawia użyć Srebrnego Kryształu nawet za cenę swojego życia.

[Pojawia się OGROMNE berło.]

Beryl zadaje cios Czarodziejce z Księżyca. Ta pada na ziemię, lecz usłyszawszy głosy nieżyjących towarzyszek, mówiące, aby się nie poddawała, i mocą swoich planet dodające jej sił. Usagi dziękuje im za pomoc i wypowiada: Halacja Księżycowej Księżniczki!

[Niemożliwym i niepojętym jak dla mnie jest kombinowanie ataków…]

Beryl zostaje pokonana. Przed śmiercią dodaje jednak, że dopokąd na tym świecie istnieje nienawiść, może ona zmartwychwstać i wreszcie pokonać Czarodziejki.

Luna i Artemis obserwują znikające plamy na słońcu i rozumieją, iż Wojowniczki zwyciężyły. Wkrótce jednak kotka uświadamia sobie fakt, że aby to było możliwe, Usagi musiała użyć pełnej mocy Srebrnego Kryształu, a co za tym idzie, poświecić własne życie. Postanawia udać się do Punktu D.

Widzimy Usagi, która ostatkami sił przypomina sobie szczęśliwe chwile ze swojego życia. Oświadcza o swym pragnieniu powrotu do tego, co było kiedyś. Chwilę potem umiera.

Do Punktu D przybywają Luna i Artemis i próbują odnaleźć dziewczęta. Artemis prawie się poddaje, lecz Luna, pokazując na księżyc w pełni, oznajmia, że dzięki Srebrnemu Kryształowi dziewczyny zostały przywrócone do życia! Pojawiają się Wojowniczki i śpiewają 『ラ・ソウルジャー』 «La Soldier». Na scenę wbiega Tuxedo i dołącza do nich.

Koniec

Dalej następuje wyjście aktorów przed kurtynę [ang. curtain call], scena walki pomiędzy Generałami, z piosenką 『ミステリーさがし』 «Mystery sagashi» w tle.

Na bis cała obsada śpiewa 『ラ・ソウルジャー』 «La Soldier».

Piosenki i melodie wykonywane w tym musicalu zostały zebrane w pierwszym pamiątkowym albumie musicalowym — «Musical “Bishōjo Senshi Sailor Moon” memorial ongaku-shū: Gaiden: Dark Kingdom fukkatsu hen».