Etymologia imion wrogów敵役命名の語源

Pierwszy człon tytułu jest zestawieniem znaków chińskich 黒 KOKU („czerń”) i 雷 RAI („piorun, błyskawica; grzmot, grom”). Drugi człon jest japońskim wyrazem 女王 joō oznaczającym „królową” (dosł. „kobieta-król”). Wyraz の no jest partykułą dopełniacza.

Imię własne jest francuskim wyrazem badiane zapisywanym po japońsku jako バディヤーヌ badiyānu bądź バディアーヌ badiānu i będącym nazwą anyżu gwiaździstego (Illicium vērum). Tak się składa, iż po polsku ów gatunek anyżu się zowie również jako „badian właściwy”. Znany jest też spokrewniony gatunek o nazwie „badian japoński” (Illicium anīsātum). Po zapyleniu z kwiatów badianu wiążą się owoce o czerwonobrązowej barwie, które swym wyglądem przypominają sześcio- lub ośmioramienne gwiazdy. Strój Królowej Badiane jest ozdobiony wieloma ornamentami nawiązującymi właśnie do formy owych owoców.

Epitet zawiera japoński wyraz 蜂鳥 hachidori będący japońską nazwą kolibra (Trochilus).

Samo imię własne jest francuskim wyrazem poupelin bądź poupelain zapisywanym po japońsku jako ププラン pupuran (lub też プープラン pūpuran). Nazwa poupelin odnosiła się do malutkich ciast niegdyś popularnych w szesnasto- i siedemnastowiecznej Francji wyrabianych z ciasta ptysiowego [fr. pâte a choux] i nadziewanych kremem bądź lodami. Wyraz ten może również oznaczać „niemowlę, dziecię”. (Jako ciekawostkę należy dodać, iż w Tokio istnieje cukiernia o nazwie Le Poupelin [jap. ル・ププラン Ru Pupuran].)

Epitet zawiera japoński wyraz 郭公 kakkō będący japońską nazwą kukułki zwyczajnej (Cucūlus canōrus).

Samo imię własne jest francuskim wyrazem banane („banan (Musa)”) zapisywanym po japońsku jako バナーヌ banānu. Pochodzi od wyrazu banaana w jęz. wolof, którym posługują się mieszkańcy Gambii i Senegalu. (Japończycy używają wyrazu バナナ banana, wywodzącego się z angielskiego banana.)

Epitet zawiera japoński wyraz 郭公 kakkō będący japońską nazwą kukułki zwyczajnej (Cucūlus canōrus).

Samo imię własne jest francuskim wyrazem orangeat („kandyzowana skórka pomarańczowa”) zapisywanym po japońsku jako オランジャ oranja, co nawiązuje do tematyki słodyczy i ciast. (Zapis オランジャ oranja odnosić się również do staroprowansalskiego auranja („pomarańcza”), jednak taka etymologia byłaby raczej bezprecedensowa. Z kolei francuski odpowiednik brzmi orange i po japońsku oddawany by był jako オランジュ oranju. Japończycy używają wyrazu オレンジ orenji na określenie pomarańczy (niektórych roślin z rodzaju cytrus (Citrus)) wywodzącego się z angielskiego orange. Etymologia tego wyrazu sięga sanskryckiego नारङ्ग nāraṅga („drzewo pomarańczowe”). Polskie pomarańcza pochodzi od francuskiego wyrażenia pomme orange (dosł. „pomarańczowe jabłko”).)

Pierwszy człon jest francuskim wyrazem bonbon zapisywanym po japońsku jako ボンボン bonbon i będącym nazwą czekoladek zawierających w środku orzechy, owoce itp. Utworzony jest poprzez podwojenie wyrazu bon („dobry”). (Do jęz. polskiego przeszedł wyraz bombonierka nazywający opakowanie zawierające zestaw cukierków lub czekoladek.) Drugi człon, ベビーズ bebīzu, jest japońskim zapisem l.mn. angielskiego wyrazu babies. L.poj. brzmi baby („niemowlę, dzieciątko”) i jest zapisywana po japońsku jako ベビー bebī. Cukierkowe dzieciątka są kontrolowane przez elfów za pomocą melodyj z fletu i bywają co najmniej trzech rodzajów — niebieskie (należące do Poupelina), żółtopomarańczowe (należące do Banane’a) oraz czerwonoróżowe (należące do Orangeat’a). (Nie wiadomo, czy Perle posiadał jakieś cukierkowe dzieciątka.)

Nieaktywne, „uśpione” cukierkowe dzieciątka mają postać kulistych cukierków zawiniętych w papierki. Noszą nazwę Papillote [jap. パピョット Papyotto bądź パピヨット Papiyotto]. Jest to francuski wyraz papillote zapisywany po japońsku jako パピョット papyotto bądź パピヨット papiyotto i oznaczający w tym kontekście folię bądź papier do pieczenia, w który zawija się mięso lub rybę.